moje miejsce na ziemi

Nie wiem czy to normalny objaw, ale jestem "uniesiona" ilekroć (w moim mniemaniu oczywiście) jedno z moich szczęść udowodni swoją  lojalność i dojrzałość.
Bo moje życie składa się się z czterech szczęść. Dwa rosnące, nie do końca jeszcze dojrzałe mimo wieku dojrzałego, jedno przejrzałe, ale i tak do końca nie dojrzałe i jedno nie mające z dojrzałością nic wspólnego, bo nie posiadające miana istoty, ale bez którego życie moje byłoby nie do przeżycia.
To brzmi może nielogicznie i dziwacznie ale tak jest i to nawet jest bardzo proste, a nawet banalne.
W tym miejscu często będę o tym pisała bo to po prostu jest moje życie, i nawet  nie bardzo sobie już teraz wyobrażam, żeby było inne.
  
   Miejsce w którym postawił mnie los, czy jak kto woli Bóg, jest tak cudownym miejscem, że wszystko co tu się dzieje, te dobre i złe rzeczy, wesołe i smutne a nawet tragiczne - mają jakąś dziwną właściwość.
Tu myśli się pozytywnie nawet jak ma się złe przeczucia czy tzw. czarne myśli.
Czy to może tylko moja cecha charakteru?
A może sposób na życie?
Magia????

czy mi dobrze?

Ten komputer  myśli tak jak ja - powoli. Przypomina mi się powiedzenie mojego kolegi "piszę powoli bo wiem, że czytasz powoli" Myśli moje tłoczą się jakby jechały rannym tramwajem do pracy - Boże przecież ja już nie pamiętam jak to było. To chyba w poprzednim wcieleniu, teraz życie moje ma inny wymiar i inne tempo - WSZYSTKO JEST INNE  - I DOBRZE MI TAK, NAWET WTEDY GDY MI ŹLE.

ciąg dalszy

blabla  bla